Apen op het aanrecht en een bijna-slumdogmillionairtoiletervaring

Het wordt weer eens tijd voor een korte update, maar heb weinig inspiratie om te schrijven. Raar want ik heb de meest bijzondere dingen gezien. Misschien wel omdat het niet te omschrijven valt. Ik ben net terug van een reis samen met pap door het oosten van Zuid-Afrika. Blyde River Canyon, Drakensbergen, Indische Oceaan, Ithala Game Reserve en Swaziland. Je kan hier zo ongeveer 256 pagina’s over volschrijven, zie de Lonely Planet… Bij deze reis hoorden ook kortingen op bekeuringen omdat we zo beleefd waren, apen op het aanrecht, enorm mooi uitzicht op de zee vanuit ons huisje, hagediswezens naast je bed, neushoorns op de weg, aardvarkens om je hut, krokodillen in de vijver, slapen in een uitvergrote bijenkorf en dansen met Zulu’s. Veel gezien en meegemaakt, soms onwerkelijk maar vooral heel erg mooi. Ook bijzonder om deze reis samen met pap te maken!

Wel naar af en toe was het verschil tussen blank en zwart, arm en rijk, toerist en geen toerist, waar ik nu nog meer mee geconfronteerd werd dan in de communities. Als toerist word je gedwongen om te gaan denken in wij/zij, of je het nou wil of niet. De zij willen geld van de wij. De wij zijn bang voor de zij. De wij zitten achter hekken, tralies, ingewikkelde alarmsystemen. De zij maken schoon bij de wij en de belangrijkste regel in dit hele systeem is dat de wij en de zij geen vrienden kunnen zijn. Er is een soort van omgekeerde Apartheid gaande en ik ben er nog niet uit waar de ‘macht’ nou precies ligt. De wij hebben geld, de zij hebben de meerderheid. Waar vroeger de zwarte bevolking tijdens de Apartheid werd opgesloten in townships en het verboden werd de straat op te gaan, zitten de blanken nu opgesloten achter enorme hekken, soms amper te onderscheiden van een gevangeniskamp en gaan met angstige ogen de straat op. Ik weet niet wie het er beter af zijn, maar ik wil wij noch zij zijn. Is er een midden waar wij/zij samen kunnen komen? Ik hoop dat dit zo kan zijn in de communities waar we elkaar meer als vrienden zien, elkaar nodig hebbende en waar huidskleur er (minder) toe doet…

Inmiddels ben ik weer terug op de YWAM base en voelt het als een nieuwe fase zo na mijn reis en zonder alle teams. Ik heb een soort van visie en ‘weekplan’ voor mijzelf opgesteld (ja toch) en ga morgen praten over de eventuele mogelijkheden.

Vandaag ben ik mee geweest naar een nieuwe community, de Masoya (als ik het goed schrijf) en wij/zij gaan een nieuw huis bouwen voor een jongen van zestien, wees, die in zijn eentje in een krot woont. Naast een beetje zand scheppen heb ik met de Afrikaanse ‘bouwvakkers’ gepraat over relaties en het belang van het hebben van één vrouw, ik snap werkelijk waar niet hoe ze dat kunnen, één vrouw is meer dan zat toch? Het was een interessant gesprek : ) Ook heb ik daar een soort van ‘bijna-slumdogmillionairtoiletervaring’ gehad (voor degene die de film gezien hebben). Ik moest erg nodig naar de wc en dook het huisje in dat naast de hut stond, het viel me op dat de vloer enorm scheef was maar ik vond het allang prima dat ik iets had. Toen ik terug kwam keken de bouwvakkers mij verbaasd aan ‘je bent toch niet echt naar die wc gegaan?’ ‘Eh ja’. (Gelach) ‘Die wordt niet meer gebruikt vanwege instortgevaar… Great ik ben zojuist bewaard gebleven voor een zwempartij in poep , this is Africa : )

Voor nu schijnt de zon hier nog steeds, hoewel we richting de herfst gaan, begin ik dus steeds meer mijn best te doen om het verschil in huidskleur tussen zwart en wit op te lossen en moet ik weer opnieuw leren te vertrouwen en tijd te nemen om stil te staan. Ik las net dit en vind het een mooie afsluiting, ook voor het gehaaste, drukke leven in Nederland (soms).

Capturing moments takes time! Time to see your dreams become reality, time to be more creative with your love life, time to capture the ideas that you were created to share with the world.
‘Nobody sees a flower – really – it takes time – we haven’t the time – and so to see takes time, like to have a friend takes time.’

‘Today’s colour is sunshine – spread it around!’