Voor het laatst, nieuwe vrienden, mijn pre-school en Capetown!

Over een week loop ik weer rond in Nederland. Ben ik weer student. Fiets ik door Utrecht. Ga ik weer naar borrels. Drink ik weer koffie met vrienden, thee op mn bank. Brood met banaan, etentjes met vriendinnen. Hond uitlaten met mama. Eet ik weer pasta met zalm. Zit ik in de trein. Praat ik weer Nederlands. Ga ik naar mn kringhuis. Schrijf ik mijn scriptie. Loop ik weer langs de oude gracht, studeren in de UB, cafétjes met vrienden, gebruik ik weer een agenda.

Dit is waarom ik Zuid-Afrika zo enorm ga missen:

Sandile die in mijn armen in slaap valt in een Zuid-Afrikaanse kerk waar de muziek meer dan hard stond.


Het rondhangen met Afrikaanse vrienden, het praten over hun dromen, hoop en het leven in Afrika, waar tijd geen rol speelt en we heel veel lol hebben.


Het eten van kippenvoeten, pap en beans






De ontmoeting met Busi (linksonderin de foto) drie maanden geleden bij een feeding in Dwaleni. Enorm grappig maar verhard, 11 jaar, ze leek me niet te mogen. Twee maanden later liep ik aan haar hand terwijl ze mij een rondleiding door haar school gaf, introduceerde ze mij met trots als haar nieuwe vriendin en zus.

Het eten van koe-ingewanden in Kabokweni, praten met Ncobile en Khethiwe, rondhangen met de kinderen en het leren van Afrikaanse songs en dansen.

Het meehelpen met twee Afrikaanse werkers en Chris aan het bouwen van een nieuw huis voor een weesjongen. Binnen een paar minuten bleek dat het sjouwen van stenen en het maken van cement niet een van mijn talenten blijkt te zijn, maar het runnen van een Afrikaanse pre-school wel. Met een paar planken, Afrikaanse liedjes en spelletjes, een paar touwtjes, wat krijt en kleurplaten hadden we een soort van pre-school gecreeerd : )


Naast het bouwen van huizen zijn Enklanka en Bethel ook enorm goed in het koken van kippennek. Het maakte helaas niet al te veel indruk op mij. Tijdens de lunch hadden we een gesprek over hoe de relaties tussen een man en vrouw in Afrika werken.. een van de redenen waarom ik wel weer blij ben dat ik in Nederland woon. Naast hun kooktalenten en bijzondere ideeën hadden we wel enorm veel lol en ga ik ze missen.


Vorige week was alles 'voor het laatst'. Niet leuk, veel tranen, maar van vreugde en dankbaarheid. Ik werd bemoedigd dat ik geslaagd ben voor de test en dat ik nu een 'African woman' ben. Ga het enorm missen, maar zie er aan de andere kant ook naar uit om weer terug te gaan naar Utrecht. Soms ben ik bang dat alles weer hetzelfde gaat zijn. Niet dat ik mijn leven niet leuk vond, maar ik heb teveel mooie dingen in Afrika geleerd die ik niet wil loslaten. Mijn tijd hier heeft me leren vertrouwen als geen ander, leren niks doen alsof het niks is, te rusten, zonder planning te leven, wat vriendschap is, wat liefde betekent, in vrijheid te leven en te geven. Het heeft mijn ogen geopend en deze reis gaat hopelijk verder in Nederland.

Nu in Kaapstad, een reis samen met Caroline en Chris, combinatie van werken in de krottenwijken, surfen, kajakken naar de pinguinbeach, het beklimmen van de tablemountain en rondhangen in de stad. Geen verkeerd einde van deze tijd : )

"Give your entire attention to what you're doing right now, and don't get worked up about what may or may not happen tomorrow. He will help you deal with whatever hard things come up when the time comes"

See you!